Skarvfamilien
Skarvfamilien | ||
| ||
Systematikk | ||
Rike: | Animalia | |
Rekkje: | Chordata | |
Klasse: | Aves | |
Orden: | Suliformes | |
Familie: | Phalacrocoracidae Reichenbach , 1850 | |
| Slekt: | Phalacrocorax | |
Artar | ||
Skarvar er ein familie, Phalacrocoracidae, med ei slekt Phalacrocorax av omtrent 40 fugleartar som lever av fisk ved kystar og i vassdrag. Dei finst på alle kontinent, med unnatak av dei sentrale Stillehavsøyane.
Skildring |
Skarvar er middels til store vassfuglar og varierer i storleik frå pygmeskarv, Phalacrocorax pygmaeus, på så lite som 45 cm og 340 gram og til den ikkje-flygedyktige galapagosskarv, Phalacrocorax harrisi, med ein maksimal storleik på 100 cm og 5 kg i kroppsvekt. Den nyleg utdøydde brilleskarven Phalacrocorax perspicillatus, vart jamvel større, opp til 6,3 kg. Dei fleste, inkludert nesten alle artar på den nordlege halvkula er i hovudsak mørke i fjørdrakta, medan somme på den sørlege halvkula er svarte og kvite, og nokre få, til dømes kvithalsflekkskarv på New Zealand er ganske fargerik. Mange artar har eit farga område på huda i ansiktet som kan lyse blått, oransje, raudt eller gult, og vanlegvis vert dette området meir klårt i farga i hekkesesongen. Nebbet er langt og tynt, overnebbet er bøygd ned i enden. Skarvar har symjehud mellom alle fire tærne, som slektningane sine.
Dette er kystfuglar i større grad enn pelagiske artar, i nokon grad har skarvar òg kolonisert vassdrag, som til dømes flodskarv i Sør-Amerika, faktisk synest den opphavlege skarvstamfaren å ha vore ein ferskvassfugl, vurdert ut frå habitatet til dei eldste i utviklingslinja. Utbreiinga til denne gruppa er verda rundt, men dei har ikkje kolonisert dei sentrale Stillehavsøyane.
Alle skarvartar er fiskeetarar og fangstar på små ål, fisk og til og med på vasslangar. Dei dukkar frå vassoverflata, mange artar gjer det karakteristiske halvstupet frå overflata før dei går ned. Under vatnet vert dei kraftige føtene nytta til framdrift. Det finst målingar som viser at somme artar kan gå ned til ei djupn på 45 meter.
Når skarvar er på land for kvile, held dei ofte vengene ut i sola. Ein detaljert studie av storskarv konkluderer med at det utan tvil er for å tørke fjørdrakta.[1] Alle skarvar har gumpkjertelsekret som dei smørar på fjørene.
Skarvar er kolonirugarar, dei rugar i tre, på holmar eller i klippeveggar. Egga er bleikblå i farga. Vanlegvis er det berre eit kull i året. Foreldra gulpar opp mat til ungane. Ungane har djupe klossete nebb som liknar meir på nebba til pelikanungar enn på nebbet til dei vaksne.
Artslista |
Skarv i halvstupet frå havoverflata
Flodskarv spreier ut vengene i sola
Bengalskarv, Kolkata, West Bengal, India
Skarvar i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.8 frå august 2013[2] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler.[3]
Lagfiskeskarv, Phalacrocorax sulcirostris, Little Black Cormorant, LC, Brandt, 1837
Galapagosskarv, Phalacrocorax harrisi, Flightless Cormorant, VU, Rothschild, 1898
Blåhakeskarv, Phalacrocorax penicillatus, Brandt's Cormorant, LC, Brandt, 1837
Flodskarv, Phalacrocorax brasilianus, Neotropic Cormorant, LC, Gmelin, 1789
Totoppskarv, Phalacrocorax auritus, Double-crested Cormorant, LC, Lesson, 1831
Bengalskarv, Phalacrocorax fuscicollis, Indian Cormorant, LC, Stephens, 1826
Storskarv, Phalacrocorax carbo, Great Cormorant, LC, Linné, 1758
Kappskarv, Phalacrocorax capensis, Cape Cormorant, EN, Sparrman, 1789
Arabarskarv, Phalacrocorax nigrogularis, Socotra Cormorant, VU, Ogilvie-Grant & Forbes, 1899
Benguelaskarv, Phalacrocorax neglectus, Bank Cormorant, EN, Wahlberg, 1855
Japanskarv, Phalacrocorax capillatus, Japanese Cormorant, LC, Temminck & Schlegel, 1850
Raudmaskeskarv, Phalacrocorax urile, Red-faced Cormorant, LC, Gmelin, 1789
Beringskarv, Phalacrocorax pelagicus, Pelagic Cormorant, LC, Pallas, 1811
Raudfotskarv, Phalacrocorax gaimardi, Red-legged Cormorant, NT, Lesson & Garnot, 1828
Magellanskarv, Phalacrocorax magellanicus, Magellanic Cormorant, LC, Gmelin, 1789
Guanoskarv, Phalacrocorax bougainvillii, Guanay Cormorant, NT, Lesson, 1837
Australskarv, Phalacrocorax varius, Pied Cormorant, LC, Gmelin, 1789
Tasmanskarv, Phalacrocorax fuscescens, Black-faced Cormorant, LC, Vieillot, 1817
Vorteskarv, Phalacrocorax carunculatus, Rough-faced Shag, VU, Gmelin, 1789
Bronseskarv, Phalacrocorax chalconotus, Bronze Shag, VU, Gray, 1845
Chathamskarv, Phalacrocorax onslowi, Chatham Islands Shag, CR, Forbes, 1893
Aucklandskarv, Phalacrocorax colensoi, Auckland Islands Shag, VU, Buller, 1888
Campbellskarv, Phalacrocorax campbelli, Campbell Islands Shag, VU, Filhol, 1878
Bountyskarv, Phalacrocorax ranfurlyi, Bounty Islands Shag, VU, Ogilvie-Grant, 1901
Antarktisskarv, Phalacrocorax bransfieldensis, Antarctic Shag, NR, Murphy, 1936
Sørgjeorgiaskarv, Phalacrocorax georgianus, South Georgia Shag, NR, Lönnberg, 1906
Knoppskarv, Phalacrocorax atriceps, Imperial Cormorant, LC, King, 1828
Kvitvengskarv, Phalacrocorax nivalis, Heard Island Shag, NR, Falla, 1937
Svartkinnskarv, Phalacrocorax melanogenis, Crozet Shag, NR, Blyth, 1860
Kerguelenskarv, Phalacrocorax verrucosus, Kerguelen Shag, LC, Cabanis, 1875
Flekkfotskarv, Phalacrocorax purpurascens, Macquarie Shag, VU, Brandt, JF, 1837
Toppskarv, Phalacrocorax aristotelis, European Shag, LC, Linné, 1761
Kvithalsflekkskarv, Phalacrocorax punctatus, Spotted Shag, LC, Sparrman, 1786
Svarthalsflekkskarv, Phalacrocorax featherstoni, Pitt Island Shag, EN, Buller, 1873
Kortnebbskarv, Phalacrocorax melanoleucos, Little Pied Cormorant, LC, Vieillot, 1817
Langhaleskarv, Phalacrocorax africanus, Long-tailed Cormorant, LC, Gmelin, 1789
Kronskarv, Phalacrocorax coronatus, Crowned Cormorant, NT, Wahlberg, 1855
Orientdvergskarv, Phalacrocorax niger, Little Cormorant, LC, Vieillot, 1817
Dvergskarv, Phalacrocorax pygmaeus, Pygmy Cormorant, LC, Pallas, 1773
Kjelder |
- Denne artikkelen byggjer på delar av «Cormorant» frå Wikipedia på engelsk, den 22. august 2012
Referansar |
↑ Sellers, R. M. (1995). «Wing-spreading behavior of the cormorant Phalacrocorax carbo». Ardea 83: 27–36. External link in|title=(hjelp)
↑ Clements, J.F.; T.S. Schulenberg; M.J. Iliff; B.L. Sullivan; C.L. Wood; D. Roberson (august 2013), The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.8 (CSV), Cornell Lab of Ornithology, henta 10. august 2014
↑ Syvertsen, P. O., Ree, V., Hansen, O. B., Syvertsen, Ø., Bergan, M., Kvam, H., Viker, M. & Axelsen, T. 2008. Virksomheten til Norsk navnekomité for fugl (NNKF) 1990-2008. Norske navn på verdens fugler. Norsk Ornitologisk Forening sin nettstad (publisert 22.5.2008)
Bakgrunnsstoff |
|
